Nel tivo lugar a feira das marabillas na que Manu Chao se facía acompañar por Pinto de Herbón e Josefa de Bastabales. Tiña algo daquela, o pequeno Chao, que levaba detrás o circo en Francia e en Colombia, os nenos que o seguían, ás veces co pedido de adopción.
Marabillosos foron os mundos que para nós creara Cunqueiro e algúns máis.
A república dos Soños xa que non podemos ter a da Esperanza. Ese é o noso país das Marabillas, o lugar onde perder a medida do tempo mentres se pasma e se profunda. Porque coma as vacas que se deitan nos prados, nós somos os amos da mansedume, os donos do silencio; somos os que nos imos cando nos vai mal e montamos tenda en calquera lugar do mundo onde seremos botados de menos.
Cando Alicia entrou no País das Marabillas estaba no noso onde unha raíña nos vai cortando a cabeza sempre que pode, un coello corre (porque sempre chega tarde a todas partes) e unha nena faise grande e pequena dependendo do momento.
Na salvaxe rapa das bestas, no arqueolóxico castro de Baroña ou na pedra formosa de Ribalonga, estamos nós.
Pisando onde pisaron os ancestros, vendo e sentindo o mesmo ca eles.
Ningún comentario:
Publicar un comentario