Non somos prepotentes e recoñecemos aos outros como o
demostramos a nivel literario recreando
mitos doutras culturas, dende a materia de Bretaña (coa que traballaron Ramón
Cabanillas, Cunqueiro, Ferrín, González Reigosa, Darío Xohán Cabana ou Begoña
Caamaño) ata a multiplicidade da que se fai eco Cunqueiro traéndonos a Galicia
desde Simbad ata os mitos gregos.
E tamén houbo escritores que viñeron polo seu pé,
como Jules Verne que viaxou a Vigo.
Dicía Torrente Ballester que en Galicia temos que crer na
fantasía porque cando imos por unha corredoira nunha mañá de inverno, entre as
néboas propias dese tempo... e vemos ao lonxe algo que semella botar fume, ata que
conseguimos ver nitidamente que é un carro coas vacas respirando, hai un tempo
de indefinición no que podemos pensar nun dragón. En propia persoa podo
certificar que o que resultou ser unha fábrica de cemento, durante un tempo foi
para min, un castelo.
Cando Daniel sorrí no Pórtico da Gloria a dozura empreña o
románico.
Ningún comentario:
Publicar un comentario